Historia
W roku 1605, dowódca artylerii Henryka IV, Francoise Hannibal d'Estrśe przekazał zakonnikom z kartuzji Vauvert w Paryżu rękopis zawierający przepis na „eliksir długiego życia". Klasztor ten już nie istnieje, znajdował się on
w miejscu, gdzie dziś wznosi się budynek Senatu.
Po wielu eksperymentach receptura owego eliksiru została ostatecznie opracowana przez brata Hieronima Mubeca w klasztorze Grande Chartreuse (Wielkiej Kartuzji) w roku 1737.
Destylacja
Przygotowanie likierów Chartreuse rozpoczyna się w jednaj z sal klasztoru Grande Chartreuse (Wielka Kartuzja), gdzie dwóch braci przygotowuje mieszankę 130 roślin i ziół, które następnie przewozi się do Voiron.
Na pierwszym piętrze destylarni owa mieszanka zostaje podzielona na kilka partii, które ulegają maceracji w alkoholu 96°. Nikt poza kartuzami nie ma wstępu do tej sali. Otrzymany w procesie maceracji ekstrakt zostaje przelany do alembików przez rury umieszczone w suficie. Zaczyna się destylacja,
która trwa 8 godzin. Od XIX wieku zakonnicy używają alembików miedzianych, które znajdują się w tej sali. Są one nadal wykorzystywane do destylacji niektórych serii likierów oraz do doświadczeń.
W naszych czasach znaczna część destylacji odbywa się w dwóch alembikach ze stali nierdzewnej. Zostały one opracowane i wyprodukowane specjalnie dla kartuzów; pozwalają na stałą kontrolę wszystkich faz destylacji. Dzięki nowoczesnym technikom komputerowym zakonnicy mogą czuwać nad procesem produkcji nie opuszczając klasztoru, co pozwala im na życie
w milczeniu i samotności, które wybrali.
Na pierwszym piętrze destylarni owa mieszanka zostaje podzielona na kilka partii, które ulegają maceracji w alkoholu 96°. Nikt poza kartuzami nie ma wstępu do tej sali. Otrzymany w procesie maceracji ekstrakt zostaje przelany do alembików przez rury umieszczone w suficie. Zaczyna się destylacja,
która trwa 8 godzin. Od XIX wieku zakonnicy używają alembików miedzianych, które znajdują się w tej sali. Są one nadal wykorzystywane do destylacji niektórych serii likierów oraz do doświadczeń.
W naszych czasach znaczna część destylacji odbywa się w dwóch alembikach ze stali nierdzewnej. Zostały one opracowane i wyprodukowane specjalnie dla kartuzów; pozwalają na stałą kontrolę wszystkich faz destylacji. Dzięki nowoczesnym technikom komputerowym zakonnicy mogą czuwać nad procesem produkcji nie opuszczając klasztoru, co pozwala im na życie
w milczeniu i samotności, które wybrali.
Po destylacji likier starzeje się przez wiele lat w piwnicach, a następnie jest przelewany do butelek na zautomatyzowanej linii butelkowania zanajdującej się nad piwnicami. W końcu gotowy likier jest wysyłany do Francji i około stu innych krajów.
Piwnice Chartreuse
Piwnice Chartreuse
Zostały zbudowane w roku 1860, a następnie powiększone w roku 1966. Likier Chartreuse starzeje się przez wiele lat w beczkach z drewna dębowego pochodzącego z Rosji, Węgier lub Francji.
Tabliczki umieszczone na każdej z beczek zawierają kilka informacji: litera 'V' oznacza likier Chartreuse zielony;
'J' - Chartreuse żółty; cyfry po prawej określają procentową zawartość alkoholu, a poniżej - objętość
w hektolitrach.
Produkty
Tabliczki umieszczone na każdej z beczek zawierają kilka informacji: litera 'V' oznacza likier Chartreuse zielony;'J' - Chartreuse żółty; cyfry po prawej określają procentową zawartość alkoholu, a poniżej - objętość
w hektolitrach.
Produkty
 |
| Chartreuse Verte (1764)- zielony - 55°wytrawny, wyrazisty likier ziołowy.Intensywny smak i aromat. Zielona barwa jest naturalna, pochodzi od chlorofilu. |
 |
Chartreuse Jaune (1838)- żółty - nieco delikatniejszy, słodszy-40°. Naturalna barwa pochodząca od szafranu. |
 |
Chartreuse 1605 - został stworzony w roku 2005 z okazji 400 rocznicy przekazania rękopisu kartuzom. |
 |
Liqueur du 9e Centenaire - cechuje się takimi samymi walorami, co likier zielony, ale jest nieco delikatniejszy - 47°. Likier ten został stworzony z okazji 900 rocznicy fundacji klasztoru. |
Tekst opracowany w oparciu o broszury informacyjne Chartreuse Diffusion w Voiron.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz